رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس گفت: اگر تغییر در اذهان و رفتارهای ما نسبت به طبیعت در توسعه رخ ندهد، ممکن است رشد اقتصادی بالا رود اما این را نمی توانیم توسعه بگوییم.

رئیس فراکسیون محیط زیست، منابع طبیعی و توسعه پایدار مجلس شورای اسلامی در مراسم سالگرد درگذشت استاد محمد حسین جزیره ای در سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزاری کشور گفت: پیامبر اکرم (ص) فرموده اند مرگ عالِم مصیبتی جبران ناپذیر و رخنه ای بسته ناشدنی است. او ستاره ای است که غروب می کندو مرگ یک قبیله آسان تر از مرگ یک عالم است.  امروز در یکمین سالروز آسمانی شدن استاد جزیره ای، دوستداران علم و فضیلت و شاگردان و اراتمندان وی گرد هم آمده ایم تا یادش را گرامی داریم و بی شک او عالمی بود به لحاظ فردی و هم تأثیرگذاری در جامعه که مصداق فرمایش پیامبر(ص) است. او به سان ستاره ای بود که غروب کرد و عالمی که فقدانش رخنه و روزنه ای در عالم خصوصاً حوزه محیط زیست و منابع طبیعی ایجاد کرد.

محمدرضا تابش افزود: تن خاکی را که حامل روح بلند وی با مجموعه فضیلت های منحصر به فردش بود، در این دنیا به عاریت نهاد و روح بلندش به ملکوت اعلاء پیوست.

وی تصریح کرد: طول عمر مهم نیست بلکه کیفیت عمر و تأثیر گذاری انسان در جامعه مهم است. کیفیت عمر هم بستگی به علم و عمل نیک دارد.  او نیک می دانست که تنها با نظریه پردازی صرف نمی توان محیط زیست را از خطر انهدام و تخریب نجات داد. او برای نجات طبیعت خود در عرصه عمل حاضر بود.  وی به این موضوع معتقد بود که فقر فرهنگی و فقر اقتصادی عواملی مؤثر در تخریب طبیعت هستند و مسیر توسعه پایدار را کند می کنند.  

رئیس فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار ادامه داد: او به درستی فهمیده بود که آگاهی از مسائل زیست محیطی بخت تحقق توسعه پایدار را بالا می برد. بنابراین به تربیت دانشجویان کارآمد کمر همت بست.  او بستر حیات و رشد و شکوفایی را، محیط زیست و منابع طبیعی می دانست.

تابش تاکید کرد: امروز دنیا با چالشهای زیست محیطی فراوانی روبروست. ما در ایران با چالشها و ابرچالشهای زیست محیطی روبرو هستیم که گفتن آن هم ملال آور است.  ما باید با صیانت از طبیعت و جلوگیری از تخریب محیط زیست، کشور را در مدار توسعه پایدار قرار دهیم.  

وی با بیان این که تحول در ذهن ها منجر به تغییر رفتارها و نهایتاً توسعه می شود گفت: در کشور دارایی ما قابل توجه است اما توانایی لازم برای تبدیل دارایی ها به ثروت و تبدیل ثروت به سرمایه را نداریم.  درآمدهای نفتی ما رو به پایان است و اگر فکری اساسی برای اداره کشور نکنیم، با این وضعیت و چالشهایی که در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی با آن روبرو هستیم، تمدن ایران با خطر مواجه خواهد شد.  برای فائق آمدن بر مشکلات، جلوگیری از تخریب طبیعت و رسیدن به توسعه پایدار حرکت هم زمان خانواده، نهادهای مدنی و حکومت ضروری است.

رئیس فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار افزود: در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بچه ها از سنین کودکی حتی با اسباب بازیهایی که در اختیارشان قرار می گیرد، قدرت تفکر و صبر و مدارا در آنها تقویت می شود.  بچه های ما معمولاً اسباب بازیهایی را که جنبه فکری دارد و صبر و مدارا  را تقویت می کند، به دور می افکنند.  توانایی گفتگو باید در خانواده ها و نهادهای مدنی تقویت شود.  در سطح ملی نیز بسیاری از مسائل در سایه گفتگو قابل حل است و تفکر توسعه پایدار باید ابتدا در اذهان شکل بگیرد.

تابش یادآوری کرد: سال ۱۳۵۵ ژیسکاردستن رئیس جمهور وقت فرانسه سفری به ایران داشته است. به احترام وی خود شاه برای استقبال از او با ماشین شخصی به فرودگاه مهرآباد می رود. از خیابانهای تازه نوسازی شده و چمن و گل کاری شده که عبور می کنند شاه به کتاب سومش (دروازه تمدن بزرگ) اشاره می کند و اینکه ظرف ۱۰ سال آینده ایران را به صورت جهشی به ژاپن دوم تبدیل خواهد کرد. ژیسکاردستن بعد از عبور از خیابان به گل کاریهایی که با نرده حفاظت می شود نگاه می کند و می گوید فکر نمی کنید برای کشوری که برای حفاظت از گل و سبزه ها نرده و زنجیر می کشند بیان این حرفها و آرزو زود است؟ منظورش آن بوده که برای حفاظت گل کاری مثلا ۱۰ هزار تومانی، ۲۰۰هزار تومان نرده کشیده اید، با این تفکر نمی توان توسعه را محقق کرد.

وی ادامه داد: باید در کشور تفکری را ترویج داد که پول نرده در جایی خرج شود که در ذهن بازدارندگی ایجاد کند. مردم وقتی گل را می بینند، فکر کنند حریم دارد و روی آن راه نروند. توسعه یعنی نرده ها را بکَنیم و به گل تبدیل کنیم. محدودیت هایی را که باید نرده و دولت و نیروی انتظامی ایجاد کنند، درون زا کنیم.

رئیس فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار تاکید کرد: باید این آمادگی ذهنی در ما ایجاد شود که درخت را قطع نکنیم، خارج از ظرفیت برد مرتع روی آن فشار وارد نکنیم. از منابع آبی کشور خارج از ظرفیت بهره برداری نکنیم. جنگها را تبدیل به زمینهای کشاورزی و مسکونی نکنیم. وقتی به این باور در ذهنهایمان رسیدیم که هر کدام اینها حریمی و ارزشی دارد، که بدون علم و اطلاع و آگاهی و پیش بینی جبران خسارات احتمالی در استفاده های ضروری نمی توان وارد این حریم شد، آنوقت می توانیم به توسعه برسیم.

تابش تصریح کرد: ممکن است به لحاظ افتصادی و رفاهی در جامعه اِمان تحولاتی حادث شده باشد که ملموس هم هست اما این را نمی توانیم توسعه بگوییم. می توانیم ادعا کنیم رشد کرده ایم ولی اگر از نظر رفتاری و ذهنی تغییر رویه دهیم و حریم طبیعت را حفظ کنیم و رفتار ما با طبیعت عوض شود، آنوقت می توانیم ادعا کنیم توسعه پیدا کرده ایم. اگر تغییر در اذهان و رفتارهای ما نسبت به طبیعت در توسعه رخ ندهد، ممکن است رشد اقتصادی بالا رود و رفاه در پی داشته باشد، اما این رفاه وقتی با معضلات زیست محیطی و پیامدهای بهداشتی و درمانی همراه می شود و هزینه زا می شود آنوقت در عین دستیابی به رشد اقتصادی، جامعه ناراضی است.(وضعیتی که در بسیاری از کلان شهرهای دنیا و ایران با آن مواجه هستیم.

وی در پایان با بایان این که توسعه زمانی اتفاق می افتد که با رضایت همراه باشد گفت: ما اگر دوستدار استاد ارجمند مرحوم دکتر جزیره ای هستیم، باید در عمل آموزه های علمی، تخصصی و اخلاقی وی را در جامعه پیاده کنیم. دوستدار و حافظ طبیعت باشیم. حریم منابع طبیعی را پاس داریم و به آن دست اندازی نکنیم. آن زمان است که وظیفه شاگردی و علاقمندی به وی را در عمل انجام داده ایم و روح وی را خشنود ساخته ایم.